ทุกวันนี้จะทำอะไรก็ตาม  ใจของฉันคิดถึงเธอเสมอคิดถึงทุกวินาทีทุกลมหายใจ
แม้เราจะห่างกันเกือบเดือนแล้วก็ตาม  ใจยังคงมั่นกับเธอตลอด
ฉันบอกกับตัวเองเสมอว่า  หากเรารักใครเราต้องจริงใจและซื่อสัตย์กับคนที่รักจนชั่วนิรันดร์

หากทำไม่ได้ให้ฉันตายอย่างหมาจะดีกว่าเพราะว่าสุนัขมันยังรักของของมันเลย
จนมันยอมแรกชีวิตให้ได้โดยไม่ได้ลังเล ฉันเป็นคนหากทำไม่ได้ก้ไม่รู้จะใช้คำว่ามนุษย์ทำไม
สิ่งที่ฉันกล่าวมาฟ้าดินเป็นพยาน หากฉันทำไม่ได้ผิดสัญญาขอให้ข้าพเจ้าไม่ได้ผุดได้เกิดเลย
คิดเสมอว่าคนเราเกิดมาแค่ชีวิตเดียวไม่ได้ตายแล้วฟื้นมาได้อีก
หากว่ารักใครแล้วอยากดูแลเขาให้ดีที่สุด และมีความสุขที่สุด
ยามเราใกล้กันอยากทำอะไรให้เธอดีที่สุด ยามไกลกันจะซื่อสัตย์และภักดีเพียงเธอ

แม้เราจะไกลกัน แต่หัวใจเราใกล้กันเสมอำม่มีอะไรแยกเราออกจากกันได้
ทุกครั้งที่เจอปัญหา อุปสรรคมีเพียวคนรักที่เข้าใจเสมอ
คนแรกที่คิดถึงคืนคนที่เรารัก ไม่ใช่แค่เรื่องทุกข์
เรื่องที่สุขใจเรารู้ข่าว คนแรกที่อยากบอกและเล่าให้ฟังก็คือคนรักนั้นเอง

ยามที่เธอทุกข์นั้น เราจะพยายามทำให้เธอลืมความทุข์นั้นไป
ยามที่เธอต้องไปไหนมาไหน คอยห่วงหาตลอด
คิดถึง คอยกังวลว่าจะเป็นไงบ้าง เหนื่อยมั้ย อยากไปอยู่ใกล้ดูแลเธอตลอด
แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะด้วยหน้าที่ที่ต้องทำและรับผิดชอบ
ได้แต่คอยดูแลห่างๆ คิดถึงเธอเสมอ ไม่ว่าจะยามนอนตื่นฝันก็ยังคงคิดถึงเพียงเธอ

สำหรับเค้าความห่างไกลไม่ใช่อุปสรรคเลย
แต่ก็ไม่เคยห้ามความเหงา ความคิดถึงได้(น้ำเน่าเนอะ"แต่มันคือความจริงนะ^^")
คิดถึงตลอดเวลาจริงๆ ห่วงตลอดเลยด้วย ไม่ว่าจะทำอะไรคิดตลอดว่า
ไม่ได้มีแค่เราคนเดียวยังมีอีกหนึ่งคนหนึ่งใจที่อยู่ในตัวเรา...

บางครั้งอาจดูคิดถึง ห่วงมากไป แต่เชื่อเถอะว่าไม่ได้มารยาแสแสร้งทำเลยจริงๆ
"ตั้งแต่ได้รู้จักกับคำว่ารัก ไม่เคยเคยรักใครเท่าตัวเองมาก่อนเลย
และก็ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนรักเค้ามากเท่าตัวเองบนโลกนี้"

ขอบคุณจริงๆที่รับในตัวเค้าได้
ขอบคุณที่เลือกเค้า ขอบคุณจริงๆ
ขอบคุณความห่างไกล ที่ทำให้เค้ารู้ว่าเค้ารักและคิดถึงตัวเองมากแค่ไหน
ขอบคุณความรักของตัวเอง ที่ทำให้เค้ามีแรงที่ลุยกับปัญหา ถึงแม้จะมีน้ำตาให้เห็นบ่อยๆ

ร้อยล้านคำขอบคุณ ร้อยล้านคำว่ารัก ร้อยล้านความคิดถึง และร้อยล้านความห่วงใย
ยังไม่สามารถบรรยายความในใจเค้าให้หมดได้เลย
เค้าขอใช้ชีวิตนี้ตอบแทนรักที่ตัวเองมีให้ ... ตลอดไป